Engin eftirsjá
Í leit að hamingju allir sigla þyrftu
yfir dimmt og djúpt, yfir tímans kalda haf.
Léttist undir eins róður ef allir hirtu
minna um fáein spor út af braut því af …
fortíð læra má,
reisa framtíð á
– engin eftirsjá.
Bæði ég og þú
lifum hér og nú.
Tíminn gildra er, gæta þarftu að þér,
en þá sem lifa nú hann fær aldrei handsamað.
Hví að syrgja’ og sjá eftir því sem út af ber?
Snúðu öllu því þér í hag því af …
Ef í fortíðinni býrð
burt frá lífinu snýrð.
Farir þú langt fram úr þér
þú gleymir því sem er.
Og þótt núið sé snúið ber
þér og mér
núna að vera hér
og svo fer sem fer.
Lag: Jón Jónsson
Texti: Einar Lövdahl Gunnlaugsson